Jedna chwila

Miałam pisać o tym, o tamtym, sterta zaległych zdjęć i post mocno po-urodzinowy (wybaczcie!). Sajgon przedszkolny, stres i nerwy. Dużo się u nas dzieje, remont stoi na głowie, samotne macierzyństwo. Praca S. nie sprzyja mojej aklimatyzacji w Polsce. Jagoda tęskni za Holandią.

Ale ta tragedia z wczoraj w Rybniku, o której słucham od rana w Radio Wrocław i to co wydarzyło się parę dni temu mojej przyjaciółce, więc piszę... 

Dziecko zmarło pozostawione w aucie na cały dzień. Nie chcę oceniać, nie wyobrażam sobie co przeżywa ojciec tej dziewczynki. Koszmar. Nie chce wiedzieć jak żył, może w wielkim biegu, w stresie, może roztrzepany i zakręcony jak ja... Wciąż za czymś gonimy. Wydaje mi się, że życie w Polsce pędzi jeszcze szybciej, auta jeżdżą szybciej, ludzie chodzą szybciej. W przedszkolu Panie biegają po korytarzu...

Nie tak dawno wyszłyśmy z domu z Jagodą, gdy wróciłyśmy po trzech godzinach, odkryłam, że na gazie została patelnia. Na patelni drewniana łyżka. Wszystko gorące, że dotknąć się nie dało. Nic się nie stało. I uważam to za cud. ZWOLNIJ DZIEWCZYNO!! To było jak zimny kubeł wody...

Czasem wystarczy jedna chwila, jeden moment i niefortunny zbieg okoliczności.

Parę dni temu dwuletni syn mojej przyjaciółki skakał na trampolinie. Góra, dół i kupa śmiechu. Na wakacjach, nad morzem. Nagle płacz i cisza. Nie, nie spadł, po prostu wygiął się jakoś przy podskoku. Ułamek sekundy, pojawił się bezdech i mały zaczął sinieć. Szybka reanimacja dziadka, opanowanie mamy, telefon i instrukcje z pogotowia. Karetka... Na wielkie szczęście wszystko dobrze się skończyło. 

Pamiętacie jak reanimować maluchy? Bo ja musiałam sobie przypomnieć. Za często jestem z Jagodą sama by nie pamiętać. Przypomnijcie sobie i Wy. 

link

Więcej o udzielaniu pierwszej pomocy dzieciom i o uczeniu dzieci jak ratować innych znalazłam na blogu Matki Ratownik. Warto poczytać.


Pozdrawiam i oby nigdy się nie przydało!
g.