W służbie zdrowiu

Rozumiem, że czasem są sytuacje bez wyjścia... Ciężkie sprawy, dużo czynników, niepewne decyzje... Ale zupełnie nie rozumiem jak służba zdrowia może być tak dalece nieprzyjazna, wręcz wrogo do człowieka nastawiona...
Holenderska służba zdrowia nawet służbą nie powinna się nazywać.
Nigdy nie spotkałam się z tak nieprzychylnymi lekarzami, obojętnymi i powiem wprost głupimi.
Mam na myśli lekarza domowego (huisarts), do którego się przynależy, a lekarz ten zaraz za tytułem dr powinien mieć dopisek GURU.
Odkąd przekroczysz próg Jego gabinetu, Twój los w Jego rękach...
Lekarzy specjalistów aż boję się bliżej poznać... choć i w tym zakresie pewne doświadczenie (niestety) mam...

Ale nie będzie o mnie. Będzie o Jagodzie.

WRZESIEŃ 2012
Robimy kawę rano, jak zwykle w kafeterce. Ja nalewam wody, Jagula wsypuje i ugniata...
Stojąc na krzesełku w kuchni. Nagle kot nasz łobuziak zaczyna się do niej przymilać.
Mała stanęła na jednej nodze i straciła równowagę, zawinęła sie i paskudnie upadła na podłogę, prostu w kocie żarełko...
Płacz u Jagody. U matki zawał.
Nagle patrzę, jeny!... Policzek rozryty, rana głęboka, otwarta... dziwnie nie krwawi.
Słabo mi się zrobiło, bo same w domu, S. właśnie nad ranem wyjechał do Finlandii na 2 tygodnie...
Latam po mieszkaniu, wymachując rękami i serio przez chwilę zupełnie nie wiem co robić.

Szybki telefon do huisarts. Szybkie tłumaczenia. Szybka wizyta.

Pan doktor z hollywoodzkim uśmiechem (sztucznym jak to tylko Holender umie) wita z wyciągniętą ręką.
Po kilku formalnych uśmieszkach, zajrzeniu w rankę, zaczyna swoje pierdzielenie

-Czuje się Pani winna?
-??   - (zwykłam mówić, nic mnie już w tym kraju nie zdziwi, a jednak wciąż mnie dziwi) -
no tak, trochę... no bo jednak obok niej stałam.. a to chwila była, no i to krzesło popsute, z ostrym kawałkiem... no moja, w sumie nasza wina, to krzesło dawno na śmietniku powinno być..
-Ee niech Pani da spokój i wogóle co ja tu mogę pomóc
-Chciałam, żeby Pan zerknął, czy szyć nie trzeba, bo głębokie to rozcięcie
(jak na moje laickie oko, zawsze ale to zawsze trzeba się tłumaczyć!)
-Ale jakie głębokie! To tylko starcie naskórka! Do wesela się zagoi, a i jak to młodzież teraz mówi 'Shit happens', no 'Shit happens', takie rzeczy przy dzieciach to normalka... hahaha

Tu nie umiem opisać miny naszego doktora. Mina z rodzaju, jestem wszechwiedzący... a Ty Polko z tego katolickiego, biednego kraju, już odpuść sobie to wymądrzanie...
Ach, nauczona doświadczeniem, wiem że trzeba ich cisnąć i być upierdliwym pacjentem, żeby uzyskać cokolwiek...
No to uzyskałam, ranę obejrzał, "shit happens" skwitował...

PAŹDZIERNIK 2012
Rana słabo się goi, jest małe zakażenie. Ropa, krew... kiepsko to wygląda.
Przypomnę, mówimy o policzku, to się na twarzy Jagodziny dzieje!
Okazuję się, że wewnątrz jest drzazga, nie jedna. Ale jedna jest duża... Ku..!!
Szlag mnie trafia i obijam się poraz kolejny bezsilnie o zimny system.
Po nieudanej próbie nacięcia, częściowo zagojonej, rany przez pana doktora domowego w końcu lądujemy w szpitalu, zajmie się tym specjalista chirurg plastyczny...
Ale, ale nie teraz! Gdzież tam! Nikt nie uznaje tego za emergency.... No jakie emergency, drzazga w policzku raptem 5 tygodniu już
... więc czekamy na zabieg w pełnym znieczuleniu, zaledwie trzy tygodnie.

Ręce opadają. Polski pediatra załamał się jak usłyszał historię policzka. Nastraszył konsekwencjami (drzazga bardzo blisko oczodołu).... Ach, brak mi słów.

LISTOPAD 2012
W czwartek byliśmy w szpitalu. Już po. Było dobrze. Jagoda dzielna i nawet dobrze znosi tego typu imprezy.
A we mnie tylko kołaczę się pytanie, co dalej, co będzie kolejnym razem.
Non stop słyszę różne, ale podobne historie. Służba zdrowia jest tu tragiczna...
Dobrze, że już niedługo wracamy do Polski. Mam nadzieje, że cali i zdrowi.

PS. Dodam tylko, żeby nie było. Warunki szpitalne, sprzęt, metody badawcze mają rewelacyjne.
Wiele rozwiązań, udogodnień jest o lata świetlne do przodu w porównaniu z polskimi realiami.
Ale niestety to wynik tylko i wyłącznie pieniędzy, których w polskiej służbie zdrowia brak.
Tutaj za to brak czegoś znacznie więcej... Napewno kompetencji lekarzy pierwszego kontaktu...

Uff, no i wylałam żale. Z góry przepraszam. Ale ręce opadają :(

Pozdrawiam! g.