A w Holandii lubię...

Kupiłam dziś kalendarz, nie taki zwykły, ale Verjaardagskalender, który Holendrzy wieszają w toalecie, by pamiętać o urodzinach rodziny i znajomych. Od lat się z tego śmieje, aż tu nagle naszło mnie i kupiłam. Gorzej! Nie wyobrażam sobie powiesić go gdzieś indziej niż w wc...

Przesiąkłam? Chyba nie, ale fakt od pewnego czasu nasiąkam coraz bardziej. Od narodzin Jagody mniej więcej. I mam rację mówiąc, że teraz albo nigdy. Za długo już tu jesteśmy.

Tak więc, będziemy się stąd pakować. Wbrew zdrowemu rozsądkowi i na przekór mądrym radom. Udając, że nie widzimy pukania się w głowę naszych najbliższych. Czysta głupota, na którą czekamy od sześciu lat. Mam wiele szczęścia, że S. nie protestuje, że na różnych etapach naszego życia w tym śmiesznym kraju raz mniej, a przeważnie dużo bardziej, wciąż ciągnie nas do Polski.

Pytania wokół są od lat. Ale dlaczego? No, dlaczego???
Nigdy nie chcieliśmy tu zostać, chyba głównie dlatego.
Nigdy nie myślałam o życiu za granicą. Gdy na studiach znajomi roztaczali świetlane wizje wyjazdu z Polski, ja zawsze mówiłam 'Nie, dziękuje'. Ktoś nawet wytknął mi to paluchem, że jednak, jednak wyjechałam! Owszem, wyjechałam na doktorat. I ten etap właśnie dobiega końca. Polska wciąż jest moim domem i choć dla niektórych to niewiarygodne, Ona wciąż mi się podoba. Więc wracamy! Nie udało mi się oswoić Holandii, pewnie też nie bardzo się starałam. Wciąż czuję się tu obco. Choć jest mi wygodnie i komfortowo, to jednak na każdym kroku, co rusz nasze inne myślenie, inna mentalność wychodzi na wierzch. Najlepiej jest mi w gronie mieszkających tu polskich przyjaciół (Bogu dzięki DUŻYM gronie!). Z jedną parą Holendrów też mi dobrze (choć wciąż powtarzam, oni są tacy nieholenderscy!).
Długo się nie zastanawialiśmy, po prostu wracamy, chcemy spróbować... Wiem, że rower może ciężko jeździć po dziurawych drogach, może Jagoda nie zaakceptuje polskiego przedszkola, a może już zawsze będę bezrobotna?... Jest wiele pytań, ale jak nie spróbuje, nigdy nie będę wiedzieć i nie wybaczyłabym sobie tego niespróbowania i tej niewiedzy.

Już dawno chciałam rozpocząć serię wpisów o Holandii, to chyba najwyższy czas!
Póki myśli jeszcze ciepłe i na świeżo oko widzi to czy tamto ;)
Będzie tylko o tym co tu lubię, co zauracza, co jest inne i ciekawe. Co warto poznać, może przenieść na polskie podwórko? Będzie też o rzeczach, które zrozumiałam i polubiłam dopiero z czasem.
Dziwne, że wchodząc w inną kulturę najpierw wypieramy się wszystkiego, by z czasem przyjmować z niej naprawdę dużo.
Dlatego teraz albo nigdy :) Ważne dla mnie też, ku pamięci!

Buziaki!
g.


PS. To jak, będziecie czytać? Nie obiecuje długich i rozbudowanych wpisów, widząc jak się pisanie i formatowanie mojej pracy ślimaczy, nie ma co się oszukiwać, czasu dla bloga dalej brak... Ale przecież ten etap kiedyś się skończy, prawda? Prawda!!!?? ;)