A w wieże wierzę!

Nie wierzę w drogie zabawki, no nie wierzę! W chiński plastik też nie wierzę ;)
Ale gdy w ręce wpadnie mi drobiazg z drewienka, malutki i niedrogi, a jak się okazuje dla Niej- największy i najdroższy, radość moja nie ma końca.
Zresztą cicho sza, ten drobiazg to Mikołajowi wpadł w ręce...
Ale miał oko skubaniec, bo zabawa wcale się nie nudzi, choć ułożenie wieży do najłatwiejszych nie należy. Mi udało się chyba raz, tata ma kilka rekordów na swoim koncie, a Jagoda... cóż, Jagoda wciąż walczy, nadziei nie traci ;)

Sześć malutkich klocków, kostka z kolorami, balansująca podstawa i tyle. Tylko tyle potrzeba do szczęścia i świetnej zabawy! A zalet przy okazji ma mnóstwo. Bo uczy kolorów i zręczności, koordynacji i skupienia i nie lada wytrwałośći... Zdecydowanie nie jest to zabawka dla nerwusów ;)

Wiadomo, przeciętny trzylatek do najwytrwalszych zawodników nie należy... No, ale kto powiedział, że radość to tylko zwycięstwo? Jagoda bawi się świetnie, gdy wieża mamie się rozpadnie ;)

Gdybyście nie znali, a poznać chcieli, to udało mi się znaleść dokładnie taką samą układankę jak nasza do kupienia w polskim sklepiku Daleko Jeszcze, o TU. A naszą Mikołaj upolował w sklepie Asbran, w Groningen.

Uściski!
g.